Nee en Laat het – Zelfcontrole aanleren vanuit het perspectief van de hond

Een hond leeft in het moment. Hij ziet iets lekkers? Dan wil hij het pakken. Hij ruikt iets interessants? Dan móét hij erheen. Zelfcontrole is niet vanzelfsprekend voor een hond; het is iets wat hij moet leren. Maar wat gaat er in zijn hoofd om tijdens deze oefening?

Stap 1: “Waarom mag ik dat niet pakken?”

“Oeh, daar ligt iets lekkers op de grond! Ik snuffel eraan… maar huh? Mijn mens zegt ‘Nee’ en bedekt het met zijn hand. Waarom doet hij dat? Ik wil het gewoon pakken!” In het begin begrijpt de hond niet waarom hij ineens iets niet mag nemen. Hij probeert door te zetten: duwen met zijn neus, likken, misschien zelfs proberen het snel weg te grissen. Dit is normaal! Hij test uit wat werkt.

Stap 2: “Oké… als ik wacht, gebeurt er iets?”

“Elke keer als ik probeer te pakken, zegt mijn mens ‘Nee’ en krijg ik niks. Maar als ik even wacht en niks doe, krijg ik ineens een ander snoepje van hem! Hmm… misschien is dit een spel?” Hier begint de hond te ontdekken dat hij iets beters krijgt als hij zich inhoudt. Hij leert dat niet direct reageren soms meer oplevert dan meteen iets grijpen.

Stap 3: “Ik snap het! Wachten = beloning!”

“Ik zie een snoepje op de grond. Mijn mens zegt ‘Laat het’. Ik twijfel even… maar wacht eens, als ik er niet meteen naartoe ga, krijg ik misschien iets anders? Ah, ja! Hier is mijn beloning!” De hond heeft nu door dat het negeren van een verleiding loont. Hij begint bewuster te wachten, omdat hij weet dat er een betere beloning kan volgen.

Stap 4: “Zelfs zonder snoepje weet ik dat ik moet wachten.”

“Mijn mens zegt ‘Laat het’ en ik weet dat ik het niet mag pakken. Er komt misschien niet altijd meteen een beloning, maar ik weet dat ik beter kan wachten.” Op dit moment wordt het een gewoonte voor de hond om niet meteen toe te geven aan impulsen. Dit is echte zelfcontrole!

Stap 5: “Ik kies zelf om iets te laten liggen.”

“Hé, daar ligt iets op straat… maar ik weet dat mijn mens niet wil dat ik zomaar dingen opraap. Laat ik hem even aankijken en wachten op toestemming.” Nu is het geen bewuste oefening meer, maar een automatische gewoonte. De hond heeft geleerd dat hij niet altijd meteen op prikkels hoeft te reageren.

Wat betekent dit voor de hond?

Zelfbeheersing is moeilijk, maar een hond die “Nee” en “Laat het” goed begrijpt:

• Kan beter omgaan met verleidingen (eten, speeltjes, prikkels).
• Leert om op jou te letten in plaats van op zijn impulsen.
• Voelt zich rustiger en zekerder omdat hij begrijpt wat er van hem wordt verwacht.

Een hond die zelfcontrole heeft, kan in veel situaties beter reageren. Dit zorgt voor minder stress, minder ongewenst gedrag en een betere samenwerking tussen jou en je hond.

De Fisher Discs kunnen hierbij een nuttig hulpmiddel zijn, vooral in de beginfase. Ze helpen om de aandacht van de hond kort te onderbreken en hem even stil te laten staan bij zijn gedrag. Lees meer hierover in het boek HondenLogica.